29/5/10

RAUDA Y VELOZ

Ya sabéis lo rauda y veloz que me desplazo por el mundo... que el tiempo apremia....
Pero esta vez era sin coche, sino por mis propios medios de locomoción.

Estaba realizando el circuitillo habitual de la hora de trote cochinero, pero por miedo a llegar tarde a una entrevista he apretado más de lo habitual sin querer.

Mira si esta vez iba rápido que ya nada más empezar se me ha metido un insecto en el ojo al cruzar el puente, y más adelante otro en la boca... Este era ya un poco más adelante, un poco fatigada, con los ojos totalmente entornados por el cansancio y supongo que jadeando con la boca abierta.

Aún así, he recortado mi plusmarca mensual.

Y las pulsaciones siguen en su sitio, en el umbral aeróbico; siempre que no aparezca algún Brad Pitt por el Pº Marítimo...

Pero hay una mala noticia. El peso sigue dándome quebraderos de cabeza. Tengo que mejorar este punto...

LAS TRES PRUEBAS

Hace ya algún tiempo que me di cuenta que cualquier situación en la vida consta de tres pruebas feacientes que condicionan su superación.

1. Cualquier afirmación, como por ejemplo la anterior, es cierta porque digo que lo sé
2. Y si no me lo invento
3. Y lo mejor es prácticamente nadie pondrá en duda si logras afirmarlo de manera rotunda y con convicción...

I. Vaya morao el de anoche...
1. vino turbio
2. cervezas
3. tequila y otras bebidas espirituosas

II. como decía...
1. Y lo increíble es llegar a casa y ser capaz de poner el despertador
2. Y luego oírlo y levantarse cuando aún no has metabolizado ni ínfima parte del alcohol ingerido
3. Y por si no tuviese suficiente mérito el levantarse, conseguir reptar hasta el sector cuando no han pasado ni 4 horas

III. Y si de por sí ya no era complicada la situación, ahí va la tercera... Me levanto con pocas pretensiones de escalada y sin complicaciones (algún que otro top-rope, como es menester habitual y hoy con excusa). Pero las cosas no siempre acaban siendo como te las imaginas y al final el nivel de exigencia ha superado lo esperado:
1. como no tenía ganas de apretar en otra parte del sector a la sombra he aguantado la solana de Can Jorba casi apunto de la lipotimia...
2. el tacto era de lo peor... sol, humedad y sudor. Hasta sudaba la roca...
3. al final he acabado de primera apretando en una vía que de por sí me cuesta un huevo, lamentablemente el compañero debía estar peor que yo. Así que tras algún que otro sartenazo y varios destrepes de seguridad (por lo inestable de la tripa) finalmente he montado la vía.


TOMA YA!!!! He aguantado dignamente algún que otro vuelo de hoy!!! quizás porque ya no podía tener las tripas más removidas

Dedicado a todos aquellos que el viernes se corrieron una juerga y ya no están para esos trotes...

23/5/10

EL SENTIDO DE LA VIDA

Me han hecho fotos, me han hecho videos, he escalado de lunes a viernes, con o sin resaca, al sol, a la sombra, cara N o cara S, con unos, otros y los demás...

Pero el resultado ha sido el mismo: No he encadenao naíta.... Eso sí! escalando otra vez de primera.

Estoy agotá, se me caen los brazos, me duele el hombro y se me abren las manos...

Vaya portento.... ¿Y qué sentido tendrá entonces escalar tanto??? La respuesta ya se sabe... así que cuando apetece bien... y cuando no, pues no.

Así que tras la resaca del viernes me he dicho... ¿y sí me quedo sobando el finde, descanso un poco, hago gestiones acumuladas y otras proezas?

Pues bien, eso hice ayer, pero hoy he madrugado (aunque menos de lo aconsejable) y me he torrao mientras he conseguido (creo que por primera vez en mi vida, nunca lo había probado antes jamás) ir a correr una hora entera clavá, a trote cochinero, pero con una marca mejor de lo que pensaba y lo mejor: regulando puslaciones sin pasar del umbral aeróbico!!!

Imatge platja
idílico? (no, es una foto sacada de la web del ayuntamiento)

digamos que más bien estaba así

Mira lo bien que me encontraba que hubiese ido a correr más tiempo; pero en su lugar he aprovechado las fuerzas para hacer abdominales, prensa, pesas y otras máquinas de tonificación del tren inferior; e incluso he ido a la piscina! pero con el paliqueo que me habían dado en el gimnasio no me ha dado tiempo a que el gorro se empape del todo, porque al momento me han echado ya que cerraban el garito...

Éléé!!!!

y ahora a estudiar.... que si me porto bien igual cojo un rato los patines (a ver si aprendo de una vez a usarlos sin poner el culo en el suelo) o me doy un garbeo con la bici.

PS:

1-Os recomiendo este enlace ESDLV (El Sentido De La Vida), altamente recomendable por todos los posts, algunos realmente brillantes

2-Una de mis dudas debido a las velocidades vertiginosas por las que me muevo...

correr
intr. Andar rápidamente y con tanto impulso que, entre un paso y el siguiente, quedan por un momento ambos pies en el aire

3- Por cierto, no hace mucho descubrí mediante una cita que...

EL SENTIDO DE LA VIDA ES SABER QUE SÓLO HAY UNA

16/5/10

NI EN PINTURA

A partir d'ara tinc tots els matins lliures per escalar: Però encara més increïble és què la setmana passada no vaig veure roca ni en pintura... fins al cap de setmana..
jijiji, cagarrines??? ....unes quantes...

Però aquesta setmana he recuperat el temps perdut i no només he aconseguit graduar el casc des de llavors (joer, semblava una diadema), sino que he escalat gairebé tots els dies menys el divendres que fins i tot al costat de casa era impracticable per què hi va ploure a bots i barrals.

A la vegada he intentat aprofitar el poc temps lliure que em quedava per entrenar. La bèstia de la professora de natació no només vol que m'apunti a les seves classes de spinning, cosa que no puc ni vull fer, sino que a sobre m'ha ficat llastre als turmells. "Mira... no tens temps per entrenar, així que a partir d'ara hauràs de nedar amb peses".... i dit això la tia es va quedar tan ampla...


Ahir vaig provar el meu projecte de 6c al vermell un altre cop. I sí, encara és projecte. Evidentment, després de tants mesos no m'enrecordava de res. Hauré d'anar amb una llibreta i apuntar la seqüència per què ja veig que si no me la flashejen a conciència no l'encadeno fins d'aquí a vés-te'n a saber.

I canvi de tema. Després de l'èxit de la publicació en la xarxa de la meva campanya anterior:
Avui inicio una nova campanya:

CLIMB MORE... EAT LESS
ESTIC A DIETA en 5, 4, 3, 2, 1...!!

Evidentment les birres i la xocalata són part de la dieta mediterrània, que consti...

Fins ara he estat lluïnt la meva abdominal amb suma elegància. Però em penso que ja faig tard per aquest estiu. Amb aquest temps bírria encara no m'havia preocupat; fins avui.... que han tornat les nenes, les canadenques, de la platja... tan contentes però de color rosa.. rosa-fúcsia.

Però això m'ha fet pensar que ha arribat el moment de començar la operació bikini.

Bueno, això i el fet que m'he adonat que el vol del colega a la Busca Bregues mentres l'assegurava no ha estat gaire dinàmic. És gairebé més probable que un vol meu el faci passar pel forat del primer parabolt que al revés.... ummm....



Últims comentaris

Potser no els veiem però estan entre nosaltres

VIDEOS

Minut 3:11